Franky Sticks

Wij richten ons sinds de jaren vijftig op jonge kunst. Zoals de CoBrA-kunstenaars zich destijds losmaakten van de beklemmende oorlogsjaren, zo weerspiegelen de makers van nu de geest van de tijd. Het interview is ontstaan uit een samenwerking tussen het Stedelijk Museum Schiedam en cultureel ondernemers André Marques en Tim Wes van (Museum)ParX, onderdeel van productiehuis Together & Dedicated. De vragen zijn vet; de tekst is niet vet als je kijkt, wel als je ‘m leest. Veel leesplezier.

(Museum)ParX in gesprek met Franky Sticks

Frank Stok (30, Rotterdam) is ook wel bekend als Franky Sticks. Als illustrator en kunstenaar maakt hij levendige werelden bevolkt door vloeiende lijnen en grappige kleine mannetjes. Zijn werken vertellen over hoe hij tegen de moderne samenleving aankijkt: het diverse landschap van Rotterdam en de bloeiende mix van culturen. Als deejay is Franky Sticks al langer dan acht jaar actief op clubavonden en festivals. Hij maakte furore met zijn turntablism, waarbij hij zijn draaitafel als muziekinstrument gebruikt door platen te scratchen. Ook staat hij bekend om zijn liveoptredens met The Re:Freshed Orchestra en DJ-lessen in het Hiphophuis Rotterdam.

Het uitdragen van één kunstvorm lijkt binnen de huidige generatie steeds zeldzamer te worden. Veel kunstenaars om ons heen zien het werken in verschillende mediums vooral als verdieping: het ene medium versterkt het andere, het werk wordt daardoor gelaagd. Als je naar Franky Sticks’ werk kijkt, kun je stellen dat zijn omgeving en sociale connectiviteit een sterke inspiratiebron zijn. Hoe gaat hij om met social distancing? En heeft het uitblijven van sociaal contact überhaupt impact gehad op persoonlijk en professioneel vlak? Franky opent de luiken van zijn atelier. 

Franky Sticks. Fotografie: Lisa Brouwer

Goed je te zien, hoe is het met je?

Insgelijks! Het gaat best lekker eigenlijk. Ik was net wat werk aan het afronden voor een nieuw project waar ik mee bezig ben.

Nice, mag je daar al wat meer over vertellen?

Ik houd me nog even stil maar wat ik wel kan verklappen is dat het deze maand nog de wereld in gaat, dus houd vooral de socials in de gaten.

Haha, gaan we doen. Laten we beginnen, ben je er klaar voor?

Yes! Ben benieuwd naar je vragen man.

Wat is op dit moment jouw perceptie van ‘sociaal en niet-sociaal’?

Sociaal? Dat is iets wat we vroeger deden toch? antwoord Sticks lachend. Die scheiding tussen beiden is veranderd. Ik vind het een moeilijke vraag, want wat was is niet meer. Ik haal veel energie uit mensen die ik ontmoet of impressies die ik opdoe. Als ik vorig jaar een week lang niemand zou zien of spreken, zou ik al snel een afgezonderd gevoel hebben. Nu is het de normaalste zaak van de wereld en dat is oké; maar het is veel. Je mist de menselijke connectie. Hoe je het ook wendt of keert; je haalt meer uit fysieke ontmoetingen dan via een beeldscherm. Digitale communicatie is een mooie oplossing hoor, maar ik zou het toch liever anders zien.

Franky Sticks aan het werk in zijn atelier

Beïnvloedt dit jouw werk?

Het beïnvloedt iedereen. Maar mijn antwoord is tweezijdig. Enerzijds ervaar ik dit alles als een groot experiment, waarin zelfreflectie het hoofdthema is. We leven in een periode waarin we onszelf steeds meer afvragen hoe we met elkaar en de wereld moeten omgaan. Onze belevingswereld is tegelijkertijd kleiner geworden, waardoor we inspiratie dichter bij onszelf zoeken.

Zo is mijn afstudeerproject een persoonlijk en huiselijk verhaal, totaal geen weerspiegeling van het hedendaagse. Het is rustiger, je ziet niet veel mensen afgebeeld en het heeft meerdere lagen van passages uit mijn leven die je kunt ontdekken. Anderzijds haal ik veel energie uit levende connecties. Na een avond stappen of een bezoekje aan een museum bruis ik van de ideeën en wil ik iets creëren. Je verwerkt op die manier wat je hebt ervaren. De situatie is nu anders en dit zou je wellicht terug kunnen vinden in de verhaallijn van mijn werk.

Als deejay is er ook een hoop veranderd; als ik nu een boeking heb, sta ik voor een camera te draaien. Het is anders en ik verlang ook echt naar ‘het oude normaal’, maar gelukkig bestaan er online platforms die we als tool kunnen inzetten om alsnog met onze mensen te connecten.

Afstudeerpresentatie Franky Sticks, augustus 2020

Wat is de betekenis die (jouw) kunst heeft in je leven? Ben je daar anders naar gaan kijken in dit jaar van social distancing? 

Als je naar kunst kijkt, of het nou een boek is of muziek, een schilderij, outfit of een personage: het kan je meteen raken en een hele goede reflectie zijn van de wereld waarin je nu leeft. Maar het kan je ook laten ontsnappen aan de realiteit. Daarin is voor mij niet veel veranderd. Die behoefte om mezelf op die manier te verrijken met kunst is het afgelopen jaar wel toegenomen.

Heb je in de afgelopen periode bepaalde eigenschappen van jezelf ontdekt die je meer of minder wilt voeden?

Ik denk over alles veel te veel na. Nu ik nog meer ruimte hebt om dit te doen, merk ik dat mijn groei- of werkproces kan stagneren. Het is iets moois omdat je je energie en inspiratie uit diepere lagen kunt putten, maar je kunt daardoor ook vastlopen op een bepaald idee. Het afgelopen jaar heb ik het geluk en de luxe gehad om mezelf op te sluiten voor een aantal projecten, dus op dat vlak heeft de pandemie met niet erg in de weg gezeten.

___________

‘Ik realiseer ik me nu eigenlijk dat ik als maker wat vrijer ben gaan bewegen’

___________

Heb je in 2020 nieuwe skill ontwikkeld?

Weet je wat het is? Aan het einde van het jaar zag ik allemaal lijstjes voorbij komen van mensen die de pandemie bijna bedankten voor het feit dat ze iets nieuws hebben geleerd of zichzelf hebben gevonden. Begrijp me niet verkeerd hoor; het zijn positieve ontwikkelingen en ik wil er totaal geen negatieve noot aan geven. Het is en blijft een uitgelezen situatie om in een materie te duiken waar je al langer van af weet of interesse in hebt. En als ik het dan op mezelf betrek is het bijvoorbeeld bijna een primaire levensbehoefte geworden om elke dag een nieuw akkoord te leren op m’n gitaar. Het trekt me erg aan omdat ik een nieuwe manier heb gevonden om me creatief te uiten. Maar ik krijg soms een beetje het gevoel dat men doet alsof er niks aan de hand is. Alsof alles altijd een diepere betekenis heeft of we overal van moeten leren. Soms is iets gewoon wat het is.

Ik snap Frankys frustratie, al geloof ik persoonlijk wel dat dit een tijd is waarin we het belangrijker dan ooit is om aan het fundament van ons bestaan te werken zodat we slimmer en sterker naar de toekomst kunnen kijken. Aan zijn toevoeging te horen deelt hij deze mening toch ook wel een beetje:

Ik heb voornamelijk beter leren luisteren. Naar mijn omgeving, de wereld, de mediums die ik gebruik, maar zo ook naar mezelf. Pre-Covid was ik erg bezig met het bepalen van kaders zodat ik er weer uit kon breken. Nu probeer ik dat enigszins los te laten en rem ik mezelf niet af als ik een keertje zin heb om iets te maken wat niet binnen datgene past wat ik vaker maak. Zo heb ik vorige week voor het eerst een vloerkleed gemaakt en realiseer ik me nu eigenlijk dat ik als maker wat vrijer ben gaan bewegen.

Franky Sticks. Fotografie: Lisa Brouwer

En wat kan een kunstenaar zich nog meer wensen, toch? Ze zeggen weleens dat een storm ruimte maakt voor verlichting en vernieuwing. Hij stelde eerder in dit gesprek dat we allemaal collectief uit onze comfortzone zijn gezet. We moeten als maatschappij altijd op een bepaalde manier ergens mee dealen, dat brengt ons een stapje vooruit. Ik ben dan ook blij dat we een gemotiveerde Frank tegenover ons hebben zitten en kijk uit naar de creaties die hij de komende tijd de wereld in gaat blazen.

Alweer de laatste  vraag. Als jij in januari 2020 te horen zou hebben gekregen dat de wereld voor een periode van langer een jaar stil zou komen te staan en je nog één sociale activiteit zou mogen uitvoeren, wat zou je dan hebben gedaan?

Daar hoef ik niet lang over na te denken. Vlieg mij maar over naar een eiland of warm land waar ik met een groep vrienden nieuwe herinneringen kan maken. Dat is wat ik op dit moment het meeste mis. Toch zou ik ook voldoening halen uit iets kleins als m’n opa bezoeken in Vlissingen. Dat is vandaag de dag natuurlijk wat moeilijker; niets is meer vanzelfsprekend.

Een ding is zeker. Wie zaait, zal oogsten. En wat zijn we blij om te zien dat er, ondanks de zwaarte die deze tijd met zich meedraagt, een bloeiende kunstenaar als Franky Sticks tegenover ons zit. Hopelijk hebben we je middels dit interview een vermakelijk kijkje in zijn bovenkamer kunnen geven. Via deze weg willen we Franky bedanken voor het openen van STUDIO HANG en het bieden van hoop ten tijde van beperking. Je bent een inspiratie voor velen maat. Tot de volgende!

Nieuwe generatie

Dit interview maakt deel uit van het project (Museum)ParX dat André Marques en Tim Wes met hun productiehuis Together & Dedicated opzetten. Met (Museum)ParX willen ze makers en instituten verbinden door een podium te bieden aan een nieuwe creatieve voorhoede. Dat doen ze door een nieuwe generatie makers bij elkaar te brengen en als collectief structuren, regels en  gewoontes te onderzoeken en te creëren. De hoofdvraag luidt: ‘Hoe ziet het museum van morgen er uit?’ Onderwerpen als Analoog x Digitaal en Sociaal x Anti-Sociaal staan in deze roerige, maar volgens hen ‘veelbelovende’ periode, op de agenda. Meer over de interviewserie lees je hier. Voor het interview met Daan Koens klik hier. Klik voor het interview met tattoo-artiest Nirvwana hier. En bekijk de Instagrampagina van Franky Sticks.

Met dank aan