Lange tijd zijn de bioscopen en theaters nog open. Pas in de laatste maanden van de oorlog stopt dit. Er is dan aan alles een tekort en iedereen wacht met smart op het grootste feest dat men zich maar voor kan stellen: de bevrijding.

Koekjes bakken
Het vieren van Koninginnedag, toen op 31 augustus, is tijdens de oorlog verboden. Toch hangen sommige Schiedammers vlaggetjes op, of zetten bijvoorbeeld oranje bloemen voor de ramen. Ook van kinderverjaardagen proberen ouders vaak toch nog een vrolijke dag te maken, met wat versiering of het bakken van koekjes. In het dagboek van Nel lezen we hoe haar broer in de hongerwinter een koek voor zijn verjaardag krijgt. Een ongekende lekkernij als je nooit genoeg te eten hebt.

Kerstversiering in de Hoogstraat in 1942. Gemeentearchief Schiedam, maker onbekend.

Naar de film
In de oorlog zijn er twee bioscooptheaters in Schiedam. De Monopole op de Hoogstraat en het luxere Passagetheater. De directeuren van het Passagetheater zijn Joods, één van hen is Abraham Tuschinski. In november 1940 verschijnt een artikel in de Nieuwe Schiedamsche Courant: ‘Met ingang van heden is het Passage-theater in huur overgegaan aan de Tobis-Klangfilm.’ Tobis is een Duits filmdistributiebedrijf. Het Passagetheater komt hiermee onder Duits gezag. Maar ook voor de Monopole en andere plekken van vertier gelden strenge regels. Alleen films die door de bezetter zijn goedgekeurd mogen worden vertoond. De samenleving is in de greep van allerlei regels voor kunst, muziek, theater en films. Dat neemt echter niet weg dat bioscoopbezoek een populair tijdverdrijf blijft.

Na de bevrijding krijgt het Tuschinski concern het Passagetheater weer in handen. Abraham zelf heeft de oorlog niet overleefd.