Pittige tijden*

Haar telefoon staat op stil en ligt buiten handbereik. Wanneer Elly ziet dat zij voor een derde keer is gebeld vanaf hetzelfde nummer besluit ze terug te bellen. Het blijkt een arts van GGZ-Delfland. ‘Er is plek vrij in de kliniek’, zegt hij. ‘Je kunt morgen terecht.’

Zo dan! Elly moet even schakelen. De Etalage geeft haar juist zoveel plezier. En nu moet ze er hals over kop mee stoppen. Ze baalt als een stekker. Toch gaat ze er in mee. Elly staat bovenaan op de wachtlijst en het afbouwen van de medicatie waaraan zij verslaafd is geraakt, moet nu eenmaal onder toezicht gebeuren.

Maar Marcha, artistiek leider van De Etalage, heeft een idee. Zij vraagt Elly om een visueel dagboek bij te houden. Zo blijft Elly deelnemen aan De Etalage, ondanks haar opname. Elly: ‘Het is jammer dat ik het hele proces niet meemaak maar leuk dat het op deze manier kan. Want mijn dagboek komt er echt te hangen.’

Op atelierdagen laat Elly nu en dan haar gezicht zien, afhankelijk van hoe zij zich voelt. De drukte is gauw teveel en meedoen kost moeite. Maar het eerste uur met gastkunstenaar Isabel Ferrand neemt niemand Elly meer af. ‘Ik zou best meer van haar willen weten’, zegt Elly, terug op de afdeling. Begrijpelijk, want van wie mag je nou knoeien met een granaatappel?