Negash Mohamad*

Negash Mohamad woont in Nieuwland en schrijft in het dagboek over het gesprek met zijn vrouw. ‘Ik vroeg mijn vrouw: ‘Wat zie je?’ Zij antwoordde ‘Ik zie een man die lichamelijk aan het slapen is maar geestelijk onrustig is. Ik zie toch wat anders. Ik zie iemand die niemand heeft. Iemand die geen optie heeft. Die in één eiland is. Zijn lot wordt door iemand anders besloten. Als ik naar het schilderij kijk, word ik bang. Ik voel me iets wat ik niet kan beschrijven. En ik denk gelijk aan de donkere nachten van mijn leven. Mensen vragen: ‘Hoe gaat het met het kunstwerk?’ Ik zei ‘goed’ maar toch niet ‘Ik durf niet toe te geven. Succes Sarah.’ Inderdaad, ik wil ook soms terug kijken naar het verleden. Omdat verleden een springpunt is voor toekomst.’